NASA-მ შეიმუშავა ერთიანი წესები რადიაციის მაქსიმალურ რაოდენობასთან დაკავშირებით, რომელიც ასტრონავტს შეუძლია მიიღოს თავისი კარიერის განმავლობაში. ეს აუცილებელია ორგანიზმში დაავადებების განვითარების რისკის შესამცირებლად. სააგენტოს მკვლევარებმა განმარტეს, რომ ასტრონავტებს მუდმივად ემუქრებათ რადიაციის საფრთხე, რადგან მზიდან მფრინავი ნაწილაკები და მაღალი ენერგიის კოსმოსური სხივები მუდმივად მოქმედებს მათ სხეულზე.
თუ რადიაცია არ არის კონტროლირებადი, მან შეიძლება გამოიწვიოს ჯანმრთელობის ყველა სახის პრობლემა, პირველ რიგში გაზარდოს კიბოს განვითარების რისკი. ამიტომ, ფრენების დაგეგმვისას, NASA იყენებს რადიაციის ზემოქმედების ზღვრულ დონეს იმის დასადგენად, თუ რამდენ ხანს შეუძლიათ კოსმოსში დარჩენა ასტრონავტებს. მაგრამ ეს ზღვარი ყველა ასტრონავტისთვის ერთნაირი არ არის. ახლა დამოუკიდებელი ექსპერტები მხარს უჭერენ NASA-ს წინადადებას ამ ციფრების შეცვლის შესახებ.
სააგენტო ამჟამად ითვლის ამ ზღვარს რისკის შეფასების საფუძველზე. ლიმიტი არის მთლიანი ექსპოზიციის რაოდენობა, რომლის დროსაც ასტრონავტის სიკვდილის ალბათობა კიბოთი სიცოცხლის ბოლომდე იზრდება 3%-ით.
თუმცა, რადიაციით გამოწვეული კიბოსადმი მგრძნობელობა დამოკიდებულია ასაკზე და რეპროდუქციულ ორგანოებზე, ამიტომ შეზღუდვა ყველას არ აძლევს საშუალებას გაატაროს იგივე დრო სივრცეში. ამრიგად, მოქმედი წესების მიხედვით, NASA-ს ასტრონავტები ვერ შეძლებენ ორბიტაზე იმდენი დროის გატარებას, რამდენიც მამრობითი სქესის ასტრონავტები, ხოლო ახალგაზრდა სპეციალისტები უფრო ნაკლებ დროს დაატარებენ, ვიდრე მათი უფროსი კოლეგები, რომლებსაც არ აქვთ იმდენი დრო, რომ განვითარდეს კიბოს ორგანიზმში.
NASA-მ გადაწყვიტა, რომ რადიაციის საშუალო ზღვრული დონე იქნება 600 მილისივერტის ტოლი სააგენტოში მთელი კარიერის განმავლობაში. შედარებისთვის, ექიმის კაბინეტში ერთი გულმკერდის რენტგენი იძლევა დაახლოებით 0,1 მილიზივერტს, ხოლო დედამიწის ბუნებრივი რადიაციული ფონი არის დაახლოებით 3 მილიზივერტი წელიწადში. 1986 წელს ჩერნობილის ატომური ელექტროსადგურის ნულოვანი ნიშნის მახლობლად მუშებმა მიიღეს 6 მილიზივერტი.
იმავდროულად, ახალი ანგარიშის მიხედვით, საერთაშორისო კოსმოსურ სადგურზე 6-თვიანი ყოფნის დროს ასტრონავტი იღებს 50-დან 120 მილისივერტს შორის. უფრო შორეული მიმართულებები, როგორიცაა მარსი, ექვემდებარება მეტ რადიაციას. თუ არ არის ბევრად უკეთესი რადიაციული დაცვა, მარსზე მიმავალ ასტრონავტებს მოუწევთ უარის თქმის პროცედურის გავლა. მოხსენებაში ხაზგასმულია, რომ NASA-მ ამისათვის უნდა შექმნას მკაფიო და გამჭვირვალე ჩარჩო. მეცნიერებს ჯერ კიდევ ბევრი რამ აქვთ გასარკვევი იმის შესახებ, თუ როგორ რეაგირებენ ადამიანები კოსმოსში რადიაციაზე, რადგან „ატომური ბომბის გადარჩენასა და მარსზე წასვლას შორის ბევრი განსხვავებაა“.
ასევე წაიკითხეთ: