ასტრონომთა საერთაშორისო ჯგუფმა წარმოადგინა ახალი კვლევა, რომელიც ხსნის დიდი ხნის განმავლობაში ცნობილი იდუმალი ციური სტრუქტურების ბუნებას. ნაშრომის ავტორებმა წამოაყენეს ჰიპოთეზა, რომ დედამიწა შესაძლოა გიგანტური მაგნიტური გვირაბით იყოს გარშემორტყმული.
როგორც ავტორები განმარტავენ, ჩრდილო პოლარული შტო (ირმის ნახტომის ჩრდილოეთ ნაწილში დაფიქსირებული შტურმი) და ხილული ცის მოპირდაპირე ბოლოებზე მდებარე ვენტილატორი შეიძლება იყოს დაკავშირებული მაგნიტიზებული „ბოჭკოების“ ვრცელი სისტემით. მათ ერთად შეუძლიათ შექმნან სტრუქტურა, რომელიც ჰგავს გიგანტურ გვირაბს. ეს უკანასკნელი, თავის მხრივ, გარს აკრავს არა მხოლოდ ჩვენს მზის სისტემას, არამედ ბევრ ახლომდებარე ვარსკვლავს.
„ჩვენ რომ გვქონდეს თვალები, რომლებსაც შეუძლიათ რადიო გამოსხივების აღქმა და ცას ავხედოთ, ამ გვირაბის სტრუქტურას თითქმის ყველა მიმართულებით დავინახავდით“, - ამბობს ასტრონომი ჯენიფერ ვესტი კანადის ტორონტოს უნივერსიტეტიდან.
იგი აღნიშნავს, რომ ეს ორი იდუმალი სტრუქტურა ცნობილია 1960-იანი წლებიდან. თუმცა, მაშინაც კი, ამ უხეში მონაცემებით ვარაუდობდნენ, რომ პოლარიზებული რადიოსიგნალები შეიძლება გამოჩნდეს უზარმაზარ გვირაბად, როდესაც ვუყურებთ ლოკალურ ბუშტს (იშვიათი ცხელი გაზის რეგიონი ვარსკვლავთშორის გარემოში, ჩვენი გალაქტიკის ორიონის მკლავის შიგნით). თანამედროვეებმა არ მიიღეს ჰიპოთეზა და წლების განმავლობაში ის დავიწყებას მიეცა. სინამდვილეში, ასტრონომებმა ახლა გამოსცადეს ძველი ვარაუდი, ამავდროულად გამოიყენეს მეცნიერების მიერ ბოლო ათწლეულების განმავლობაში დაგროვილი ახალი მონაცემების ნაკრები.
ასევე საინტერესოა:
- რატომ არის ვარსკვლავები, პლანეტები და მთვარეები მრგვალი, მაგრამ კომეტები და ასტეროიდები არა?
- აღმოაჩინეს ახალი ტიპის სუპერნოვა: ეს არის მომაკვდავი ვარსკვლავისა და მისი კომპანიონის კომბინაცია
უესტის აზრით, გასაკვირია ისიც, რომ მეცნიერთა არც ერთი წინა ანალიზი არ აკავშირებდა ამ ორ სტრუქტურას ერთმანეთთან. ახალ კვლევაში ასეთი კავშირი აღმოაჩინეს - იგი აღწერილია, როგორც ერთგვარი რადიო მარყუჟები, რომლებიც ავსებენ სივრცეს ცის ორ საპირისპირო ბოლოებს შორის და სავარაუდოდ აკავშირებენ ამ ორ რეგიონს.
ამის შესამოწმებლად მეცნიერებმა შექმნეს კომპიუტერული მოდელი, რომელიც ითვალისწინებს მიწისზე დაფუძნებული ტელესკოპების მონაცემებს. შემდეგ მათ აწარმოეს სიმულაცია, შექმნეს ერთგვარი „რადიო ცა“, შეუიარაღებელი თვალით უხილავი. ამან მათ საშუალება მისცა დაენახათ, როგორი იქნებოდა ცა, თუ ორი დაპირისპირებული სტრუქტურა მაგნიტური ძაფებით იყო დაკავშირებული.
დაკვირვების დროს მეცნიერებმა იცვლებოდნენ სხვადასხვა პარამეტრებს, რამაც მათ საშუალება მისცა შეესწავლათ რამდენიმე სცენარი და აერჩიათ მათგან ყველაზე სანდო. შედეგად, ჯგუფმა დაასკვნა, რომ ჩვენი მზის სისტემიდან ამ სტრუქტურებამდე მანძილი დაახლოებით 350 სინათლის წელია. მკვლევართა ჯგუფის მიერ მოდელირებული გვირაბის მთლიანი სიგრძე დაახლოებით 1 სინათლის წელია.
ნაშრომის ავტორები ირწმუნებიან, რომ მათ მიერ მიღებული მონაცემები შეესაბამება სხვა, უფრო ზუსტ შეფასებებს. მაგალითად, მათ მოჰყავთ არქტიკულ თხრილამდე მანძილის შეფასება, რომელიც ამ წლის დასაწყისში იქნა მოცემული Gaia კოსმოსური ტელესკოპის მონაცემების საფუძველზე. იმათ დაკვირვება აჩვენა, რომ თითქმის მთელი ეს ტოტი მდებარეობს 500 სინათლის წლის მანძილზე.
ასევე წაიკითხეთ:
- ასტრონომებმა მკვდარი ვარსკვლავის გარშემო მოძრავი პლანეტა აღმოაჩინეს - ეს არის იუპიტერის მომავალი
- შორეული ვარსკვლავების რადიოსიგნალები მიგვანიშნებს ფარული პლანეტების არსებობაზე